Gammur

Nú þegar ég gæti látið gamminn geysa um ritvöllinn þá dettur mér ekkert í hug. Ef til vill er þetta bara óvani. Með tímanum lagast þetta ef til vill og ég næ þá að skrifa einhverjar heljar langlokur um allt og ekkert.

Það er ákveðin kúnst að skrifa um allt og ekkert. Það er ekki öllum gefið að geta sett niður langa bálka um eitthvað sem ekkert er. En er ekki allt eitthvað? Getur maðu nokkurn tíma talað eða skrifað um ekkert? Er ekki einhver meining í öllu? Það getur verið að það sé ekki ýkja merkileg meining en ég held að allt hafi einhverja meiningu. Það skipta allir hlutir einhverju máli. Kannski mismiklu máli en það er meining í öllum hlutum. Og þess vegna á maður að reyna að taka eftir og njóta alls, líka þess sem virðist lítið og ómerkilegt.